Klachten

Probeer de zoekterm zo kort mogelijk te houden. Dit kan helpen bij het zoeken. Houd tevens de website in de gaten. Medicijnplein vult de database regelmatig aan met nieuwe updates.

Indien u de e-mail niet ontvangen heeft, kijk dan eerst bij uw ongewenste e-mails of spam. Staat de e-mail hier ook niet in, neem dan contact met ons op. Wij helpen u graag.

Een medicijn bestaat uit een werkzame stof en uit hulpstoffen. De werkzame stof bepaalt de werking van het medicijn. Hulpstoffen zijn bijvoorbeeld vulstoffen, kleurstoffen,  smaakstoffen, bindmiddelen, glijmiddelen, granuleermiddelen, coating etc. Er zijn vaak veel medicijnen met dezelfde werkzame stof, maar met andere hulpstoffen. Het medicijn zelf en de verpakking zien er anders uit, de werkzame stof is gelijk. De medicijnen zijn vergelijkbaar, maar niet identiek. Dit geldt ook voor de werking en bijwerking(-en).

Bij meerdere medicijnen met dezelfde werkzame stof mag de zorgverzekeraar keer op keer bepalen welke (goedkopere) variant hij vergoedt. Dit is het voorkeursbeleid oftewel het preferentiebeleid. Doel van het preferentiebeleid is geneesmiddelleveranciers te laten concurreren op prijs, zodat de totale uitgaven aan geneesmiddelen dalen. Door het voorkeursbeleid zijn de prijzen van geneesmiddelen flink gezakt en zijn de kosten honderden miljoenen euro’s gedaald. Dat draagt bij aan een lagere zorgpremie. Nadelen van dit beleid zijn dat er hierdoor tekorten kunnen ontstaan in geneesmiddelen en dat er mensen zijn die klachten ervaren als gevolg van de medicijn-wisselingen. Dat zou niet zo mogen zijn. Medicijnplein verzamelt deze klachten anoniem met als doel het preferentie-beleid, daar waar nodig, te versoepelen. Elke zorgverzekeraar voert zijn eigen preferentiebeleid. Medicijnen met een vergelijkbare werkzame stof, sterkte en toedieningsweg vallen binnen dit beleid. Het aantal preferente medicijnen verschilt per zorgverzekeraar en per jaar, evenals welke medicijnen preferent zijn aangewezen. 

Het originele medicijn wordt niet vergoed, tenzij er sprake is van ‘medische noodzaak’.

Het wisselen van medicijnen is in een aantal gevallen onverantwoord, dan zou het niet moeten gebeuren.

Bronnen:

Bekostiging preferentiebeleid

Veelgestelde vragen voorkeursbeleid

Effecten van het preferentiebeleid

Medicijnplein verstrekt bijsluiters van het Nederlandse CBG (College ter Beoordeling van Geneesmiddelen) of samenvattingen voor het publiek van de Europese EMA (European Medicines Agency). Dit is officiële wetenschappelijke informatie en dit kan inderdaad best ingewikkeld zijn. Laat u zich hierdoor niet afschrikken. Bekijk het rustig. U kunt bijvoorbeeld lezen wat een medicijn is en waarvoor het gebruikt wordt. U leest hier ook wanneer u het middel niet mag gebruiken of wanneer u er extra voorzichtig mee moet zijn en u krijgt informatie over de toedieningsvorm en mogelijke bijwerkingen. Dat kan allemaal per medicijn verschillen. Ook vindt u hier wat de werkzame stof is van het medicijn.

Gebruik de Vragenhulp om het overzicht te bewaren tussen de medicijnen en de juiste vragen te stellen aan de arts. Vraag eerst voor welke medicijn-groepen u in aanmerking komt, vraag vervolgens naar de werkzame stoffen en dan naar welke medicijnen voor u geschikt zijn.

U heeft recht op deze informatie. Dit is vastgelegd in de wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO). 

Voor sommige aandoeningen zijn er inderdaad vele medicijn-mogelijkheden. Medicijnplein heeft op de website alle medicijnen gegroepeerd in groepen en werkzame stoffen. Een ziekte kan op diverse manieren bestreden worden. De groepen geven de verschillende werkingsmechanismen van medicijnen weer.

Bespreek eerst de medicijn-groepen met uw arts. Dat zijn er meestal niet zo veel.

Houd vervolgens de groepen over waarvoor u eventueel in aanmerking zou komen. Bespreek daarna de werkzame stoffen van deze groepen. Houd alleen de werkzame stoffen over waarvoor u in aanmerking komt en beslis samen met de arts welk medicijn of, in het geval van meerdere medicijnen bij eenzelfde werkzame stof, welke werkzame stof voor u het meest geschikt is.

De zorgverzekeraar bepaalt welk medicijn met dezelfde werkzame stof vergoed wordt.

Medicijnplein heeft voor u een formulier ontwikkeld, waarop u van tevoren al zaken, zoals bijvoorbeeld de medicijn-groepen, kan invullen. Dit formulier heet: ‘De Vragenhulp’ en u vindt het onder andere rechts onderaan op de homepage van Medicijnplein onder het kopje ‘Mediatheek’, maar ook in de e-mail met medicijn-informatie. Schroom niet om alles te vragen aan de arts. U heeft recht op informatie. Dit is vastgelegd in de wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO). Het kan zijn dat de arts geen tijd heeft om alle medicijnen in een keer te bespreken. Maak dan een nieuwe afspraak.
Bewaar de ingevulde pagina’s zorgvuldig, zodat u thuis rustig kunt nalezen wat er besproken is. Neem de tijd om te beslissen wat uw beste behandeling is. Dit wisselt namelijk per persoon. Het is afhankelijk van persoonlijke voorkeur, effect van een medicijn, bijwerkingen, interacties met andere medicijnen enzovoort.

De medicijnen die u per e-mail ontvangt van Medicijnplein zijn onderverdeeld in werkzame stofnamen. Op de website kunt u de volledige onderverdeling in de groepen terugvinden.

Ja, zeker! 
U heeft recht op informatie van de arts en u mag samen met de arts beslissen wat er gaat gebeuren. Dit is vastgelegd in de wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO). 

Bespreek alle medicijn-mogelijkheden met uw arts en beslis samen welk medicijn het meest geschikt is. Dit kan namelijk per persoon verschillen, individuele wensen en prioriteiten zijn immers voor iedereen anders.

De verzekeraar bepaalt welk gelijkwaardig medicijn vergoed wordt. U mag altijd zelf een ander middel kiezen als u dat met uw (huis)arts besproken heeft en hij of zij hier een akkoord voor geeft. Uw zorgverzekeraar vergoedt echter alleen het voorkeursmiddel. Als u een ander maar wel gelijkwaardig geneesmiddel wilt gebruiken dan uw zorgverzekeraar heeft aangewezen, zonder dat er een medische noodzaak voor is, moet u dit geneesmiddel volledig zelf betalen. Ook de afleverkosten komen dan voor eigen rekening. Het is niet mogelijk het verschil bij te betalen tussen het aangewezen middel en een duurder middel.

Zorgverzekeraars hebben op hun website zogeheten voorkeurslijsten staan. Daarnaast weet ook uw apotheker of het middel door uw zorgverzekeraar als voorkeursmerk is aangewezen.

bron:

veelgestelde vragen voorkeursbeleid

Een arts doet dit op basis van een richtlijn. Dit is een document waarin afspraken staan over wat de beste behandeling is. De afspraken gelden per ziekenhuis of in heel Nederland. Een richtlijn is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en wordt opgesteld door artsen. Vaak is er ook een patiëntenvereniging bij betrokken. Uw arts volgt de richtlijn. Maar hij houdt ook rekening met uw persoonlijke situatie. Een medicijn werkt niet bij iedereen even goed. Misschien krijgt u veel last van bijwerkingen. Of u gebruikt andere medicijnen die niet goed te combineren zijn met het medicijn van eerste keus. Het kan ook zijn dat een nieuw medicijn er nog niet was, toen de richtlijn gemaakt werd. Dan staat het er nog niet in. Artsen kunnen afwijken van richtlijnen als ze dit beter vinden voor u.

Bron:

Kiesbeter

Biologicals zijn biologische medicijnen. Ze worden zo genoemd omdat ze gemaakt zijn van eiwitten van levende organismen. Bijvoorbeeld van bacteriën, schimmels of cellen van planten of dieren. Er zijn veel verschillende soorten biologische medicijnen. Maar in Nederland bedoelen we met biologicals meestal medicijnen die ontstekingen remmen. Dit doen ze door het afweersysteem te onderdrukken. Biologicals worden vooral gebruikt bij ziekten met veel ontstekingen. Zoals reumatoïde artritis, psoriasis en de ziekte van Crohn.

Biosimilars zijn goedkopere varianten van biologicals, zij hebben een vergelijkbare werkzame stof. Ze zijn niet identiek en kunnen niet zomaar tegen elkaar uitgewisseld worden.

Bron: 

Biologicals

Zodra het patent van een origineel (merk-)medicijn is vervallen, mogen ook andere farmaceuten het medicijn namaken en komen er meerdere goedkopere versies op de markt. Zo’n goedkoper medicijn ziet er anders uit, maar heeft dezelfde werkzame stof (‘een generiek medicijn’) of een vergelijkbare werkzame stof (een ‘biosimilar’).

Generieke medicijnen hebben dus dezelfde werkzame stof. Ze kunnen wel andere hulpstoffen bevatten dan het originele (merk-)medicijn. Verder kunnen ook het uiterlijk, de verpakking en de zoutvorm verschillen van het originele medicijn (EMA, 2012). Biosimilars hebben een vergelijkbare, maar geen identieke werkzame stof en kunnen in een andere verpakking of vorm aangeboden worden. Ze zijn in geen enkel opzicht hetzelfde.

Meestal wel, maar niet voor iedereen.
Indien een werkzame stof gelijk/vergelijkbaar is, betekent dit niet dat de medicijnen identiek zijn. De werking en de bijwerkingen kunnen voor iedereen anders zijn. Hulpstoffen kunnen variëren. Ook de grootte, hoeveelheid, smaak, structuur van een medicijn, verpakkingen, hulpmiddelen (puffers voor longen, pennen voor insuline etc) kunnen verschillen.

Mocht u een klacht ervaren van een medicijn-wisseling van het ene naar het andere medicijn met dezelfde of vergelijkbare werkzame stof, vul deze klacht dan rechtsboven in, op de homepage van Medicijnplein. Medicijnplein verzamelt de klachten anoniem met als doel het preferentie-beleid daar waar nodig te versoepelen.

Het wisselen van medicijnen is in een aantal gevallen onverantwoord, dan zou het niet moeten gebeuren.

Dit is hoofdzakelijk het gevolg van het ‘preferentiebeleid’.

Bij meerdere medicijnen met dezelfde werkzame stof mag de zorgverzekeraar keer op keer bepalen welke (goedkopere) variant hij vergoedt. Dit is het voorkeursbeleid oftewel het preferentiebeleid. Doel van het preferentiebeleid is geneesmiddelleveranciers te laten concurreren op prijs, zodat de totale uitgaven aan geneesmiddelen dalen. Door het voorkeursbeleid zijn de prijzen van geneesmiddelen flink gezakt en zijn de kosten honderden miljoenen euro’s gedaald. Dat draagt bij aan een lagere zorgpremie. Nadelen van dit beleid zijn dat er hierdoor tekorten kunnen ontstaan in geneesmiddelen en dat er mensen zijn die klachten ervaren als gevolg van de medicijn-wisselingen. Dat zou niet zo mogen zijn. Medicijnplein verzamelt deze klachten anoniem met als doel het preferentie-beleid, daar waar nodig, te versoepelen. Elke zorgverzekeraar voert zijn eigen preferentiebeleid. Medicijnen met een vergelijkbare werkzame stof, sterkte en toedieningsweg vallen binnen dit beleid. Het aantal preferente medicijnen verschilt per zorgverzekeraar en per jaar, evenals welke medicijnen preferent zijn aangewezen. 

Het originele medicijn wordt niet vergoed, tenzij er sprake is van ‘medische noodzaak’.

Het wisselen van medicijnen is in een aantal gevallen onverantwoord, dan zou het niet moeten gebeuren.

Bronnen:

Bekostiging preferentiebeleid

Veelgestelde vragen voorkeursbeleid

Effecten van het preferentiebeleid

Een voorschrijver kan ‘medische noodzaak’ op het recept zetten, wanneer u om belangrijke redenen een specifiek merk medicijn nodig heeft, dat niet in het preferentie-beleid van de zorgverzekeraar zit. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat u klachten heeft van een vergelijkbaar medicijn en u dit niet eerder had bij uw oude medicijn.

Het punt is echter dat dit niet altijd voldoende blijkt te zijn om het juiste medicijn daadwerkelijk te krijgen bij de apotheek. Medicijnplein wil daarom specifiek klachten rondom deze medicijnwisselingen vastleggen. Als krachtig signaal. Bij klachten zou iemand namelijk gewoon zijn oude middel terug moeten krijgen...

Kijk hiervoor op de website: Medicijnkosten.

Ook al bent u verzekerd, toch kan het zijn dat u voor uw medicijnen moet betalen of bijbetalen. Lees hier hoe dat kan.

De apotheker dient volgens zijn handleiding rekening te houden met (de ernst van) de ziekte, andere aanwezige ziektes, de leeftijd, eventueel aanwezige slikproblemen, of iemand eerdere (negatieve) ervaringen heeft met het wisselen van medicijnen, of iemand een negatief-verwachtings-effect heeft en ook of iemand, door de wisseling, het medicijn zeer waarschijnlijk minder (goed) gaat gebruiken. Als er sprake is van ‘medische noodzaak’, mag het bijvoorbeeld ook niet. De Handleiding_Geneesmiddelsubstitutie geeft duidelijk aan wanneer het nog meer niet zomaar mag. Dit geldt bijvoorbeeld voor medicijnen tegen epilepsie, psychosen of manische episoden en ook voor de ziekte van Parkinson en voor medicijnen bij orgaantransplantaties. Het geldt voor medicijnen waarbij de dosering heel nauw komt, of voor medicijnen waarbij de afbraak niet goed voorspelbaar is. Dit zijn meestal medicijnen waarbij de arts bloedtesten moet doen om de dosis te controleren. Ook wordt aangegeven dat het niet mag, indien er een overgevoeligheid bestaat voor de hulpstof. En als een verpakking of hulpmiddel bepalend is voor een correct gebruik van het medicijn, wordt het ook afgeraden. Tabel 1 van de handleiding geeft een lijst van medicijnen waarbij er geen risico genomen mag worden.

De Federatie Medisch Specialisten (FMS) stelt een aantal voorwaarden over het vervangen van een biological naar een biosimilar:

• Nieuwe patiënten kunnen zonder meer met een biosimilar behandeld worden. Uitgangspunt hierbij is dat in principe het goedkoopste middel wordt voorgeschreven.
• Eenmalige uitwisseling tussen biologische geneesmiddelen (onafhankelijk of het hier innovator of biosimilar betreft) is onder voorwaarden mogelijk, mits de patiënt hierover goed geïnformeerd is en er adequate klinische monitoring plaatsvindt. 

Bron:

biosimilars

In Nederland worden 1.000.000 patiënten jaarlijks één of meerdere malen zonder medische reden op een ander medicijn omgezet als gevolg van het preferentie-beleid.  Indien de wisseling geen klachten geeft, is dit een deugdelijke manier van kostenbesparing. Kostenbesparing mag echter nooit ten koste van de patiënt plaatsvinden. De impact van het wisselen van medicatie zonder medische reden op de gezondheid en kwaliteit van leven van patiënten kàn namelijk aanzienlijk zijn: 

34% voelt zich zieker/ongezonder na wisseling van merk; 
37% heeft het gevoel de ziekte minder onder controle te hebben; 
23% moest extra onderzoek ondergaan na de wisseling; 
40% ervaart bijwerkingen van het nieuwe medicijn; bij twee derde hadden de bijwerkingen een negatieve invloed op hun emoties, bij 70% op lichamelijke activiteiten en op sociale activiteiten; 
22% vindt de manier waarop het nieuwe medicijn moet worden gebruikt lastig; 
37% voelt zich onzeker over het nieuwe medicijn en 22% raakt ervan in de war. Patiënten kunnen hierdoor hun medicijnen verkeerd gaan gebruiken; 
7% kreeg een medicijn met een andere toedieningsvorm; 
14% kreeg een nieuw medicijn met een andere sterkte;

Medicijnplein vindt dit zorgwekkend en koppelt daarom klachten over medicijn-wissels zonder medische reden anoniem terug aan betrokken partijen, zoals zorgverzekeraars, artsen en medicijn-fabrikanten. Medicijnplein wil, daar waar nodig, het preferentiebeleid versoepelen. Hoe meer mensen hun klacht delen, hoe groter de vuist is die Medicijnplein kan maken.

Bronnen: 

Rapport_Wisselen_van_medicijnen

Factsheet

Ja, zeker!
Voor meer informatie kunt u de gebruiksvoorwaarden lezen, onderaan de homepage van Medicijnplein.

Dit houdt in dat wij u informeren, zodra er nieuwe medicijn-informatie op www.medicijnplein.nl beschikbaar is.

De almaar oplopende tekorten hebben diverse oorzaken. Door de Wet geneesmiddelenprijzen en het preferentiebeleid van de zorgverzekeraars zijn in de loop der jaren de prijzen enorm gedaald. Voor fabrikanten is Nederland daarom een weinig aantrekkelijke markt. Ze houden hun voorraden bewust laag en in het geval van een hapering in het productieproces ontstaan snel tekorten.

De apothekersorganisatie KNMP stelt vast dat er sinds 2010 sprake is van een stijging van de tekorten, ondanks de inzet van de werkgroep geneesmiddelentekorten onder regie van het ministerie van VWS. De KNMP pleit al langere tijd voor een versoepeling van het preferentiebeleid.

Bron: knmp

Kijk hier welke medicijn-tekorten er zijn en wanneer het tekort verholpen is.

Met dit voorbeeld wordt dat duidelijk.

Stel.., u bent gewend aan medicijn A. Het is een drankje, u kunt het makkelijk slikken en het werkt goed. Het kost €2,00 per drankje.

Medicijn B is een grote capsule. Het kost €1,50 per capsule. Zowel medicijn A als medicijn B hebben de werkzame stof: X.

Omdat medicijn A en medicijn B dezelfde werkzame stof hebben, mag de zorgverzekeraar bepalen welke hij voor u vergoedt. De zorgverzekeraar kiest dan voor het goedkoopste medicijn en dit is dan ook het medicijn wat u van uw apotheek krijgt. Dit kan een medicijn zijn met dezelfde toedieningsvorm, maar dat hoeft niet, zoals u kan zien in het voorbeeld.

Het kan ook zijn dat u altijd 1 tablet slikte per dag en nu ineens 2 tabletten moet slikken van een vergelijkbaar goedkoper medicijn. Of dat u altijd gewend was aan een bepaalde puffer voor uw long-medicijnen en dat deze anders is van het goedkopere medicijn. En hetzelfde geldt voor een insuline-pen.

Dit beleid van de zorgverzekeraar heet het preferentie-beleid en hiermee worden kosten bespaard. Nadelen van dit beleid zijn dat er hierdoor medicijn-tekorten kunnen ontstaan en dat er mensen zijn die klachten ervaren als gevolg van de medicijn-wisselingen. Niet alle medicijnen mogen overigens zomaar vervangen worden. De handleiding ‘Geneesmiddelsubstitutie’ geeft dit duidelijk aan:

https://www.medicijnplein.nl/files/Handleiding_Geneesmiddelsubstitutie.pdf

Nee, elke zorgverzekeraar heeft hierin zijn eigen beleid. Het kan dus zijn dat u een middel bij de ene zorgverzekeraar wel vergoed krijgt en bij de andere niet. Soms zal de zorgverzekeraar wel een andere variant van een medicijn vergoeden. Bijvoorbeeld als u allergisch bent voor het vergoede medicijn. Uw zorgverzekeraar kan hierover regels opgesteld hebben. Die regels zijn dan opgenomen in de polisvoorwaarden.

Ja, er zijn er een aantal. Helaas kan het ook dan zijn dat u uw vertrouwde medicijn niet krijgt, omdat ook de apotheker het (goedkoopste) voorkeursmiddel kiest.

De apotheker kan onderhandelen over medicijn-prijzen en koopt de goedkoopste in.

Zelf betalen is een mogelijkheid, maar dit kan aardig in de papieren lopen.

Heeft u klachten van een medicijn in een ander doosje en wilt u daarom uw vertrouwde medicijn terug? Bespreek dit dan altijd met uw arts.

De arts kan ‘medische noodzaak’ op het recept zetten, wanneer u om belangrijke redenen een specifiek medicijn nodig heeft, dat niet in het preferentie-beleid van de zorgverzekeraar zit. De zorgverzekeraar moet het dan vergoeden.

Vul uw klacht ook altijd in op www.medicijnplein.nl

Medicijnplein verzamelt de klachten anoniem met als doel het preferentie-beleid, daar waar nodig, te versoepelen. Natuurlijk is het goed om kosten te besparen, maar wij vinden dat dit nooit ten koste moet zijn van de patiënt. Geef op www.medicijnplein.nl vooral ook aan wanneer zelfs ‘medische noodzaak’ niet helpt.

U kunt altijd contact met ons opnemen. Wij helpen u graag.